Just oblivious. ~

Een niet al te groot, noch oud meisje staarde voor zich uit. De mouwen van haar spijkerjasje kwamen net voorbij haar ellebogen en de mouwen van haar grijs geruite blouse waren daar een beetje omheen geslagen. Onder de open blouse, die onder het spijkerjasje uit kwam, had ze een zwart jurkje aan, die ongeveer tot halverwege haar bovenbenen kwam. Daaronder had ze hoge hakken aan, ook zwart. Ze had verschillende armbanden om en een ketting hing om haar nek. Haar haren zaten wilder dan normaal. Krullend, in plaats van stijl. Ze glimlachte even droogjes.
Ze zat boven op één van de vele mislukte gevallen op de skatebaan. En dan had ze het niet over de levende mislukte gevallen, maar één van die dingen waar de levende mislukte gevallen mislukte dingen op deden. Ja, dat ja. Dat was logisch. Het was zo´n halfpipe of zo. Ze wist niet eens zeker of dit wel die halve pijp was. Het leek niet op een halve pijp. Het was gewoon een door midden gesneden cirkel waar ze lelijke en domme stunts op deden. Maar goed. Met veel moeite was ze erboven gekomen en nu zat ze daar op de ijzeren leuning, toe te kijken hoe sommige gasten zich uitsloofden in het skatepark. Vreselijk.. maar goed. Toch was dit het soort jongen waar ze op viel. Of nee, niet echt. Dit waren die vage skategasten. Het klopte meer dan die losers, maar ze had toch meer iets met die types die zo badass overkwamen maar zo lief en schattig en fluffy waren van binnen. Of die mooiboys met hun blackberrys. Die mochten ook. Als ze maar een klein beetje hersens hadden. Zelf was ze niet dom, maar ook niet enorm intelligent of zo en ze wilde niet dat ze alles aan haar vriendje moest uitleggen want dat was vermoeiend en overbodig in haar ogen, dus dat weigerde ze te doen.
Eén van de jongens stelde voor naar de mac te gaan want hij had honger, en een aantal anderen volgden hem, waardoor ze hen uitzwaaide met een onschuldig glimlachje. Vervolgens staarde ze om zich heen. Het was nu eindelijk rustig, maar ze zou niet weten wat ze hier nog moest doen. Toch weigerde ze hier weg te gaan. Ze mocht haar ouders alleen als ze geld nodig had en het kreeg, anders wilde ze hen het liefste zo lang mogelijk ontwijken.
Haar telefoon ging. Het liedje `So Hot´ van Wondergirls klonk uit haar telefoon en ze zuchtte, starend naar het scherm. Ze was niet van plan op te nemen, dus bleef het liedje nog een tijdje doorklinken, voor ze de melding kreeg een oproep gemist te hebben. Ze merkte hoe sommigen haar vaagjes aankeken in verband met het buitenlandse nummer, maar ze vond het wel een leuk nummer, dus ja.